«Βγάλτε την τηλεόραση από το παιδικό δωμάτιο»

Η τηλεόραση μπορεί να επιβραδύνει την συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, προειδοποιούν ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Οχάϊο στις ΗΠΑ.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η παρακολούθηση μονοδιάστατων προγραμμάτων σε μια οθόνη και η έλλειψη αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους παρεμποδίζουν τα παιδιά να αναπτύξουν την ικανότητα να κατανοούν τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων.

Οι ερευνητές υπέβαλαν περισσότερα από 100 αγόρια και κορίτσια ηλικίας μεταξύ τριών και έξι ετών σε μια σειρά από δοκιμασίες σχεδιασμένες για να αξιολογήσουν πόσο καλά καταλαβαίνουν τις προθέσεις και τα συναισθήματα των άλλων.

Αυτή η ικανότητα, που είναι γνωστή ως «θεωρία του νου», αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς στις ηλικίες μεταξύ τριών και πέντε ετών και επιτρέπει σε ένα παιδί να συνειδητοποιήσει ότι οι άλλοι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και διαφορετικές απόψεις από τις δικές του.

Ακόμη και ο θόρυβος από μια ανοιχτή τηλεόραση μέσα στο σπίτι, μπορεί να αποσπά την προσοχή και να οδηγεί σε λιγότερες συνομιλίες, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Αυτό και το κατά πόσον το παιδί έχει τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρά του συνδέονται στενά με μια ασθενέστερη θεωρία του νου, σύμφωνα με τους ερευνητές. Ισως γιατί οι

γονείς που βασίζονται στην τηλεόραση για να απασχολούνται τα παιδιά τους, περνούν λιγότερο χρόνο σε αλληλεπίδραση μαζί τους.

Αλλά η αμερικανική ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι τα παιδιά επωφελούνται αν οι γονείς τους τους μιλούν για τα προγράμματα που παρακολουθούν.

«Η τηλεόραση μπορεί να έχει άμεση επίδραση στην ανάπτυξη της θεωρίας του νου, παρουσιάζοντας στο παιδί  μονοδιάστατα πορτρέτα χαρακτήρων και καταστάσεων που απαιτούν μόνο επιφανειακή επεξεργασία για να γίνουν κατανοητά», γράφουν οι ερευνητές.

«Οταν τα παιδιά αποκτήσουν μια θεωρία του νου, έχουν φτάσει σε ένα πολύ σημαντικό ορόσημο στην κοινωνική και γνωστική τους ανάπτυξη», λέει η δρ. Εϊμι Νέιθανσον του πανεπιστημίου του Οχάϊο.

«Τα παιδιά με πιο ανεπτυγμένες θεωρίες του νου έχουν μεγαλύτερη ικανότητα να συμμετάσχουν σε κοινωνικές σχέσεις. Αυτά τα παιδιά μπορούν να συμμετάσχουν σε πιο ευαίσθητες, συνεργατικές αλληλεπιδράσεις με άλλα παιδιά και είναι λιγότερο πιθανό να καταφύγουν σε επιθετικότητα ως μέσου για την επίτευξη των στόχων», τονίζει η δρ. Νέιθανσον.

(Πηγή: tovima.gr)
http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2964