ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
Μια σπιθαμή απ’ το χώμα αυτό
τ’ άγιο κι ιερό δε δίνω,
τη λευτεριά μου δεν πουλώ
και σκλάβος δε θα γίνω.
v v v
Στα χέρια μου τα ελεύθερα
το πιο παλιό ντουφέκι,
γίνεται για το δίκιο μου
βροντή κι αστροπελέκι.
v v v
«Όχι!» φωνάζω στον εχθρό
κι ορθώνομαι λιοντάρι.
Τη λευτεριά μου όποιος
μπορεί
ας έρθει να την πάρει.
ΟΧΙ
Ένα ΟΧΙ στον εχθρό
όπως
έκανες και πάντα
βροντοφώνησες
Ελλάδα
και
στο θρυλικό Σαράντα.
v v v
Και
το πήρανε τα νιάτα
της
Πατρίδος το λουλούδι
και
το έκαναν με πίστι
εγερτήριο
τραγούδι.
v v v
Στις
κορφές ψηλά της Πίνδου
σαν
θεριά έχουν ανέβει
κι
αν τους λείπουνε τα όπλα
η
ψυχή τους περισεύει.
v v v
Στα
βουνά, στην Τρεμπεσίνα
τα
παιδιά σου αντρειωμένα,
ανασταίνουνε
και πάλι
το παλιό Εικοσιένα.
ΓΙΑ
ΜΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
Για
μας παιχνίδι ο πόλεμος και το ντουφέκι γλέντι.
Τα
βόλια που σφυρίζουνε, δε σκιάζουν το λεβέντη.
Κι
είναι χαρά, Πατρίδα μου, για σε να πολεμήσω
Και
τη ζωή που μού ΄δωσες, να σου τη δώσω
πίσω.
v v v
Τώρα,
που το άδικο του εχθρού με βασανίζει χέρι,
Γέροι,
γυναίκες και παιδιά, θα να γενούμε ταίρι.
Ένας
στρατός, με μια καρδιά, σε μια φωνή θ’ ακούμε!
«Ελεύθεροι
πεθαίνουμε και δούλοι εμείς δεν ζούμε!»
v v v
Οι Θερμοπύλες το ΄δειξαν, τ’ Αρκάδια, οι
Μαραθώνες
Και
το ΄δαν και θαμπώθηκαν χώρες, λαοί κι αιώνες.
Μες
στην καρδιά με γράμματα, γραμμένο πυρωμένα,
Πάντ’
άσβεστο, πάντ’ άγρυπνο, θα ζει το Εικοσιένα.
ΠΙΝΔΟΣ
Στης
Πίνδου τα ψηλά βουνά
οι
Έλληνες και πάλι
καινούριες
δάφνες κόψανε
διώχνοντας
τον εχθρό.
v v v
Και
τ’ ΟΧΙ αντιλάλησε
απ’
άκρη σ’ άκρη ως πέρα
και
η βοή ΑΕΡΑ
στα ελληνικά βουνά.
ΞΑΝΑΝΘΙΣΑΝ ΟΙ ΔΑΦΝΕΣ
Της
δάφνης ξανανθίσαν τα κλωνάρια
απάνω
στης Ηπείρου τις πλαγιές,
τα
νέα για να στολίσουν παλικάρια
που
απ’ όλες της Ελλάδας τις μεριές
τραβούν μ’ ορμή, με θάρρος και μ’ ελπίδα
για
να δοξάσουν πάλι την πατρίδα.
v v v
Ο
βάρβαρος εχθρός τώρα ας το μάθει
κι ας φύγει ντροπιασμένος ταπεινός,
η
δάφνη στην Ελλάδα δεν ξεράθει,
της
λευτεριάς δε σβήστη ο αυγερινός.
Κρατά
η Ελλάδα κλώνο ελιάς, μα ξέρει
Να
σπέρνει κεραυνούς με τ’ άλλο χέρι.
ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ
1.Σαν
τη μανούλα τη γλυκιά
και σαν την Παναγία,
τόσο σημαία σ’ αγαπώ
και σούχω γω λατρεία.
2.Καθώς
τ’ αγέρι που φυσά
ψηλά σε ξεδιπλώνει,
σαν τη γαλάζια θάλασσα
είσαι και σαν το χιόνι.
3.Έχεις κι ένα χρυσό σταυρό
κι είσαι γεμάτη χάρη
κι έχω χαρά να σε κρατώ
σημαία με καμάρι.
ΤΟ ΟΧΙ
1.Το
ΟΧΙ το αθάνατο
που είπες το σαράντα
εχάρισε εις τους λαούς
τη λευτεριά για πάντα.
2.Έγινες
κοσμοξακουστή
τρισένδοξη ηρωίδα
η Πίνδος το βροντοφωνεί
αθάνατη πατρίδα.
ΠΙΝΔΟΣ
Πάνω
στην Πίνδο,
στης
τιμής τα μαρμαρένια αλώνια
πολέμησαν
οι Έλληνες
με
κρύο και με χιόνια.
v
Πολέμησαν για λευτεριά
του έθνους την περηφάνια
κι η δόξη τους στεφάνωσε
μ’ αμάραντα στεφάνια.
v
Πάνω
στης Πίνδου τα βουνά
προτείνοντας
τη λόγχη
είπ’
ο στρατός μας στον εχθρό:
«Δε
θα περάσεις ΟΧΙ.»
Η ΣΗΜΑΙΑ
1.Πάντα
κι’ όπου σ’ αντικρύζω
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω
ταπεινά σε χαιρετώ.
v
2.Δόξα
αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της Πατρίδος η ψυχή.
v
3.Όταν
ξάφνου σε χαϊδεύει
τ’ αεράκι τ’ αλαφρό
μοιάζεις κύμα που σαλεύει
με χιονόλευκο αφρό.
4.Κι
ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή
είναι ο φάρος που φωτίζει
καθ’ ελπίδα μας κρυφή.
v
5.Σε
θωρώ κι αναθαρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ
σαν αγία σε λατρεύω
σαν μητέρα σ’ αγαπώ.
v
6.Κι
απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή
νάσαι πάντα δοξασμένη
ω! σημαία γαλανή.
Επιμέλεια: Κατερίνα δασκάλα
